انتقال توده فیبر به استوانه

انتقال توده فیبر به استوانه
دو دیدگاه متناقض درباره مکانیسم انتقال فیبر گزارش شده است. اکسلی [26] پیشنهاد کرد که توده فیبری در تیکرین، بین سیم سیلندر و صفحه پشتی قرار گیرد. در حالیکه وارگا [10] بر این باور است که توده فیبری از تیکرین به شکل زیر نواری شود. در تغذیه به کارد ،توده ها و فیبرها به صورت تصادفی قرار گیرند و با فعالیت تیکرین، در جهات طولی نسبت به چرخش غلتک قرار گیرند. انتهای دستههای کوچک تازه تشکیل شده بالای سیم تیکرین بیرون زده میشود و به آسانی با نوار ارهای، به شکل نواری درمیآید. این امر دلالت بر این دارد که انتقال، برگشت دو انتهای فیبر را نیز در بر می گیرد. جهتدهی و موازیسازی بیشتر توده فیبری، در طول انتقال به استوانه رخ می دهد.

بیشتر بخوانید: توپولوژی و بخش های ریزشبکۀ IIT 

هیچ کار آزمایشی منتشر نشده است که مطالعهای بر روی انتقال فیبر از تیکرین به سیلندر انجام داده باشد. بنابراین، هنوز باید مشخص شود که آیا در فصل مشترک استوانه که سرعت سطحی بیشتری دارد، توده فیبری را با نوارهای ارهای به شکل نواری در می آورد یا تیکرین، از طریق فعالیت نیروهای سانتریفیوژی، توده-های کوچک و فیبرهای منفرد را به استوانه میفرستند تا ترکیبی از هر دو اتفاق میافتد. همچنین تعیین این نکته جالب توجه است که آیا جریان هوا در این ناحیه به انتقال توده فیبری کمک میکند یا خیر. در هر حالت، توده فیبری احتمالاً در معرض آثار کششی کنترل نشده قرار میگیرد که میتواند بی نظمی هایی را در جریان جرمی ایجاد کند. 
ناحیه 2: ناحیه کاردینگ فیبر
در ناحیه کاردینگ، برهمکنشی بین توده فیبری و نوار دندانارهای استوانه و فلتهایی که کاملاً فیبرها را مجزا میکنند و جریان توده جرمی را موازی میسازند، رخ میدهد. 
با در نظر گرفتن اینکه فیبرها چگونه در ناحیه کاردینگ وارد میشوند و در آنجا جداسازی میشوند، اکسلی [26] پیشنهاد کرد که تودههای کوچک در نوار استوانهای با قدرت نگاه داشته نمیشوند زیرا زاویه دندانه، همجهت با چرخش استوانه است. بنابراین، به آسانی حذف میشوند و توسط دندانههای مخالف فلت نگهداری میشوند. در نتیجه، فرض میشود که زمانی که فلت به ناحیه کاردینگ وارد میشود، تقریباً از فیبرها پر می-شود و جریان هوا در این ناحیه به انتقال توده فیبری کمک میکند. با نواری شدن توده فیبری، نواحی بعدی نوار ارهای استوانه، فلت کاملاً پرشده را به عقب میرانند و به پیش میروند تا فیبرها را از فلت به شانه برده و سپس آنها را به دافر برسانند. فعالیت شانه، سبب میشود که فیبرها به اطراف نقاط سیم استوانهای قلاب شوند و مانع حذف آزادانه آنها از دیگر فلتها میشود. آزمایشهای دبار و واتسون [27] روی حرکت فیبرهای ردیاب پرتوزا در یک کارد مینیاتوری نشان داد که برخی از فیبرهای گرفته شده با فلتها، تنها در نوار ارهای سیلندر بعد از چرخشهای متعدد سیلندر حذف میشوند. 
وارگا [10] دیدگاه متفاوتی را نسبت به اکسلی گزارش کرد. او گزارش کرد که دو نوع فعالیت در فصل مشترک فلت – استوانه رخ میدهد. اول، یک فعالیت کاردینگ که در آن، لایه بالایی تودههای کوچک یا گروه فیبری باز شده گرفته شده و توسط فلتها نگهدای میشود در حالیکه همزمان، لایه پایین با سطح استوانهای گردان سریع، بریده و دورمیشود. این اقدام، سبب میشود که بخش بالایی از فلتها آویزان شود با بخشهای متعاقب سطح سیمی استوانه ارتباط داشته باشد که منجر به فعالیت دوم میشود که شانهزنی است و در آن، نوار ارهای استوانه، گروههای منفرد یا کوچک فیبرها را قلاب میکند و آنها را از لایه بالایی شانه میزند. فلت دوم، لایه پایین را در استوانه میگیرند و عملیات را تکرار میکند. به این روش، تودههای کوچک یا گروه فیبرها، به صورت فیبرهای مجزا جداسازی میشوند. 
با انجام تغییرات شدید در رنگ توده فیبری تغذیه شده به کارد، اکسلی [26] نشان داد که تودههای کوچک بار شده روی یک فلت معین، توسط نوار استوانه به پیش میروند و به کمک چند فلت پیش رو (معمولاً 4 عدد) به صورت فیبرهای مجزا درمیآید. نتیجه میگیریم که تبادل فیبرها بین سیلندر و فلتها در ناحیه کاردینگ کامل رخ نمیدهد. سنگوپتا و همکارانش [28] اندازهگیریهایی از نیروهای کاردینگ/شانهزنی را انجام دادند و نشان دادند که وماً این اقدامات به صورت میانگین به ده فلت کاری اول محدود میشوند